Als geliefde mensen overlijden zijn ze in een klap (nog) meer aanwezig dan voorheen. Bij leven was het een soort vanzelfsprekendheid dat ze er altijd waren, vaak in je dagelijkse nabijheid van familie en vrienden, wat verder weg bij de sportclub. Niet zelden ook in het publieke domein, iemand aan wie je je kunt optrekken, een vertrouwd gezicht, die warme stem.
De splitsing van de cao in het bakkersbedrijf is niet kenmerkend voor de sfeer tussen de grootbakkers en hun collega's in het midden- en kleinbedrijf. In elk geval het grootbedrijf ziet het ambacht als 'kraamkamer', als uithangbord, het gezicht van de sector naar consumenten toe.
De Nederlandse ambachtelijke bakkerijsector lijkt verder op te schuiven naar Duits model. Er zijn tal van ontwikkelingen die hierop duiden. Ontwikkelingen die ook kansen bieden op het gebied van winkelvoorzieningen, arbeid, specialisatie en op het ontstaan van nieuwe bakkerijtjes. Hoe dat zit?
Daar sta je dan als Française, met een snee brood in je handen die je is aangereikt door een Nederlandse televisiemaker. Pain de Boulonge, zegt hij erbij. Dit brood bestaat helemaal niet in Frankrijk, niet als merknaam en niet als soort. Ook niet in Boulogne, waar de Française woont.
Behalve ondernemer ben je als bakker ook zelf klant. Hoe wil je, verwacht je, te worden behandeld als klant? Door een leverancier van grondstoffen bijvoorbeeld. Of van machinerie, software-applicaties, door een bank of adviseur? Maar vooral: hoe wil je als consument in een winkel worden benaderd, bij de slager, de groenteboer, de visspecialist? Op de markt?
De wereld is in beweging, veranderingen zijn op komst. Dat is van alle tijden, maar ditmaal lijken de problemen als kruiend ijs wel heel sterk samen te klonteren. Verharding is dan een natuurlijke reflex, om te behouden wat je hebt. Deuren en grenzen gaan dicht. Gebeurt dat ook in de bakkerij?
Ik kan immens blij worden van technische vooruitgang en industriële vormgeving gebaseerd op voortschrijdende inzichten die de wereld een beetje mooier en beter kunnen maken. Voor mens en dier en milieu. Een positieve stap vooruit.
Onderwijs. Ik kan er deze weken niet omheen en ik wil er ook niet omheen. Het onderwerp valt samen in tal van verhalen en activiteiten.
Als ik begin mei over het Appeldijkje in de West-Betuwe fiets, besef ik hoe rijk wij mensen zijn. Kunnen zijn in elk geval.
De totale broodconsumptie in Nederland neemt weer wat af, terwijl de thuisconsumptie van brood in 2020 juist een goede wending heeft genomen. De jongste GfK-broodconsumptiecijfers tonen aan dat corona winnaars en verliezers kent. Gaat het om de kilo's of om de kwaliteit, vraag ik me af?
