Midden januari is voor het eerst een afzonderlijke cao voor de industriële bakkerij afgesloten. Samen met de vakbonden FNV en CNV hebben we intensief gesproken over de kernpunten van die nieuwe cao. Die kernpunten zijn: gelijk werk en gelijk loon, een goede beloning, goede regelingen voor oudere medewerkers.
Vroeger zaten we gezellig bij elkaar in de straat: de bakker naast de slager, de groenteman om de hoek en de kaasboer een paar deuren verder. Klanten deden hun vaste rondje en kwamen overal even binnen. Je kende elkaar, stuurde klanten door ('Loop ook even bij de buurman binnen, hij heeft vandaag iets lekkers!') en samen zorgde je voor levendigheid in de buurt. Maar de tijden zijn veranderd.
De splitsing van de cao in het bakkersbedrijf is niet kenmerkend voor de sfeer tussen de grootbakkers en hun collega's in het midden- en kleinbedrijf. In elk geval het grootbedrijf ziet het ambacht als 'kraamkamer', als uithangbord, het gezicht van de sector naar consumenten toe.
'Brood- en banketambassadeurs kennen we in vele vormen en maten. Als eerste denk ik hierbij aan het Nederlands Bakkerijmuseum uit Hattem', schrijft Wim Kannegieter in zijn column voor Bakkerswereld. Maar er is meer.
Voedselverspilling. Het blijft een pijnpunt in onze branche. Hoe goed je ook je best doet, aan het eind van de dag zit je vaak met producten die nét niet verkocht zijn. En dan? Weggooien voelt zonde, maar wat doe je ermee?
Laatst kwam mijn winkeldame verontwaardigd naar achteren lopen. Er was net een klant in de winkel geweest en die wilde een specifieke koek hebben, maar die hadden we niet.
Het is 2050. Je stapt geen gewone bakkerij binnen, je betreedt een wereld die je zintuigen wakker maakt. De bakker is niet verdwenen, maar geëvolueerd.
Het is een paar weken geleden dat ik Robèrt zag optreden in het Zaantheater. Hij liet er zijn tweede theatershow zien: 'Meesterlijk feest'. Alle bezoekers, zo'n 500 in Zaandam, mogen gezamenlijk op het podium aan lange tafels plaatsnemen. Dan begint het zoete feest.
Van de week ben ik er weer eens goed voor gaan zitten: dé Keuringsdienst van irritatie. De uitzending viel zelfs nog wat rauwer op mijn dak dan vooraf gedacht.
De Nederlandse ambachtelijke bakkerijsector lijkt verder op te schuiven naar Duits model. Er zijn tal van ontwikkelingen die hierop duiden. Ontwikkelingen die ook kansen bieden op het gebied van winkelvoorzieningen, arbeid, specialisatie en op het ontstaan van nieuwe bakkerijtjes. Hoe dat zit?
