Grondstoffen, dat is het hoofdthema in het septembernummer van Bakkerswereld. Daarover dadelijk een interessant weetje dat niet bij iedereen bekend is, maar eerst even enkele korte fragmenten uit de prachtige verhalen in deze editie.
In het verleden kreeg ik ze vanuit mijn toenmalige rol nog wel eens aan de lijn: dé Keuringsdienst van Waarde. In het eerste telefoongesprek was de openingsvraag of wij als bakkerijorganisatie al onze broodrecepten naar ze toe wilden sturen. 'Bij voorkeur vandaag.'
Kortgeleden was ik de fotobestanden op mijn mobiel aan het opschonen. Iedereen herkent dit waarschijnlijk wel. Je neemt te hooi en te gras foto's van zaken die op een zeker moment relevant zijn of lijken. Vervolgens volgt, in mijn geval, vaak een actie.
Krijg jij ook kriebels bij het horen van een nieuwe sponsorvraag van een lokale vereniging of een goed doel? Begrijpelijk. Maar in plaats van te zuchten, kun je deze verzoeken zien als een uitgelezen kans om de held van jouw buurt te worden!
Een nieuw bakkerszout ontwikkelen dat voldoet aan alle voorwaarden die ambacht en grootbedrijf stellen, en waarop ook de gehele sector positief zou reageren, is geen sinecure. Toch is het gelukt en is Bakkerszout 2.0 bijna een feit, schrijft Ivo van Dijkhuizen in zijn zomercolumn voor Bakkerswereld.
Granen, zaden en peulvruchten. Zo heette het productschap vroeger. Toen Nederland nog productschappen kende. Die naam is zo gek nog niet. Je zou het in de dagelijkse drukte bijna vergeten, maar een groot deel van wat de bakkerij aan producten voortbrengt, is geënt op deze 'heilige drie-eenheid'.
Op dit moment zijn de meeste industriële bakkerijen druk aan de slag met het optimaliseren van hun productieproces. Doel hiervan is om de behoefte aan gas zo veel mogelijk te verminderen. En, door het gebruik van groene elektriciteit, de CO2-uitstoot zo veel mogelijk te reduceren.
Zonder medewerkers draait de oven niet, blijven de broden ongebakken, en staat de toonbank leeg, worden jouw klanten niet verwend. Het vinden van nieuwe mensen lijkt soms een onmogelijke missie. Maar laten we eens kijken naar een bron die vaak over het hoofd wordt gezien: jullie eigen medewerkers.
Het einde van het schooljaar brengt altijd een mix van opluchting en onzekerheid. De eerste zucht van verlichting komt van de afstudeerders. Twee weken lang geuren hun showstukken door ons gebouw. Eerst ruik je zweet, maar al snel volgt de zoete geur van chocolade en versgebakken brood.
Vegan, het is een term die sommigen misschien nog steeds doet zuchten. Maar laten we eerlijk zijn: de vegangolf is geen tijdelijke bevlieging, het is een blijver. Terwijl grote ketens en supermarkten al volop inspringen op deze trend, is de vraag: waar staan wij dan als ambachtelijke bakkers? Hobbelen we achter de massa aan of nemen we de leiding?
