Debora van Zee

U hebt het YouTube-filmpje vast wel eens voorbij zien komen: 'How to Start a Movement? Leadership Lessons from Dancing Guy'. Moraal van het verhaal: een eenzame gek wordt pas een leider van verandering wanneer hij wordt gevolgd. De eerste volgers zijn belangrijker dan de leider. Zij zorgen voor geloofwaardigheid en slechten de drempel voor anderen om ook te volgen.

De 193 wereldleiders van de Verenigde Naties tekenden in 2015 voor het streven naar 17 Werelddoelen. Samen willen zij ervoor zorgen dat de wereld in 2030 een betere plek is om te leven.

Een aantal weken geleden was ik met een collega uit Engeland in gesprek over voedselverspilling. Hij zei: 'Het doneren van onverkocht brood aan voedselbanken en daklozenopvang is misschien wel sociaal, maar niet duurzaam.' Zijn onderbouwing? Een dergelijke donatie is altijd van tijdelijke aard. Zodra vraag en aanbod beter op orde zijn, en er dus minder wordt verspild, lopen de donaties van brood terug. Ook als er een herbestemming wordt gevonden die nog geld opbrengt, komt de toevoer van gratis brood aan kansarmen in het geding. Men kan er dus niet op rekenen, en dat maakt het per definitie niet duurzaam.

Oliebollenacties voor en door het lokale verenigingsleven. Ze zijn er al zolang ik mij kan herinneren. Elk jaar zijn er in elk dorp wel een of meerdere verenigingen die zo wat extra geld voor de verenigingskas verdienen.

Voor veel bedrijven begint MVO bij het laaghangende fruit: bewegingsmelders voor het licht, minder printen, afvalscheiding en sponsoring van de lokale voetbalvereniging. Stuk voor stuk zeer positieve acties die we zeker niet moeten laten. Maar kom je er iedere morgen je bed weer voor uit? 'Nee', geldt voor de meesten van ons. Het probleem is de identiteitsloosheid van dergelijke quick wins. En, hoewel alle kleine beetjes natuurlijk helpen, je gaat er ook niet echt hét verschil mee maken... Wil je wél inspireren met MVO? Enkele tips.

Enige tijd geleden verscheen er een artikel in de NRC met de kop 'Dagelijks brood warmt de aarde op'. Het artikel omschreef de resultaten van een Britse studie naar de CO2-voetafdruk van brood. Met name het kunstmestgebruik bij de teelt van graan en het productieproces in de bakkerij blijken van grote invloed op de CO2-voetafdruk van brood.

De grote voedingsmiddelenproducenten hebben de afgelopen jaren wereldwijd 10 procent van de markt verloren. Hoe dit komt? Eén woord: vertrouwen. Of liever gezegd: het gebrek eraan. Door de almaar toenemende complexiteit van producten en de achterliggende productieketens lijkt men de controle kwijt, is de klant het spoor bijster. Tel hier een paar grote voedselschandalen en de kracht van sociale media bij op en je begrijpt waarom voedselvertrouwen Hot Topic is op vrijwel ieder groot voedselcongres.

In de bakkerij van morgen zijn ambachtelijk vakmanschap, blurring, gezond gemak, meer onlineverkoop en thuisbezorging onontbeerlijk. Ook de keuze om een prijsvechter of specialist te zijn, is aan de orde van de dag, omdat iets ertussenin geen toekomst heeft.

Nederland zal in 2050 80-95 procent minder CO₂ uitstoten dan in 1990, aldus de Energieagenda van minister Kamp. Naast een flinke efficiencyslag betekent dit een forse toename van het aandeel hernieuwbare energie. Men zet landelijk in op meer windenergie, en we gaan uiteindelijk van het gas af. Daarnaast zijn er kansen voor lokale, kleinschalige toepassing van warmte-energie uit zon en aardwarmte. Bedrijven zullen gestimuleerd dan wel gedwongen worden hun bijdrage te leveren aan deze noodzakelijke energietransitie.

Als je over duurzaamheid praat, gaat het al snel over milieumaatregelen. Dat is ook logisch. Uiteindelijk is het duurzaam voortbestaan van mensen, en dus ook van bedrijven, afhankelijk van de diensten die het ecosysteem ons levert. Zonder schone lucht geen gezonde werknemers. Zonder gezonde bodem geen graan om mee te bakken. Zonder bijen geen kers op de taart.